Participatie en Herstel 3 - 2022

Landelijke IPS-dag 14 april 2022
Judith Mollet, Yvonne Noteboom

Internationale ENMESH-conferentie 27-29 juni
Jojanneke Bruins, Mitch Lases

Fuusje de Graaff , Bert Stavenuiter en Deirdre Beneken genaamd Kolmer (2020).

Mantelzorg in de GGZ. Verleden, heden en toekomst.

Els Jonker

Jos Dröes (2021). Ruimte maken voor herstel.

Mijn ontwikkeling als psychiater in de langdurende zorg 1976-2020.

Margit van der Meulen

Huiselijk geweld en agressie in de openbare ruimte zijn een groot maatschappelijk probleem. Plegers van geweld kunnen daar zelf ook onder lijden en zoeken dan hulp voor hun agressieregulatieprobleem. Ggz-instelling GGZ Westelijk Noord-Brabant (GGZ WNB) biedt een gespecialiseerd programma voor de (vrijwillige) behandeling van agressieregulatieproblematiek. Binnen dit programma wordt gewerkt aan vaardigheden om agressie te reguleren en aan sociaal en maatschappelijk herstel. Hierbij worden ex-geweldplegers ingezet. In deze bijdrage beschrijven we op welke manieren hun ervaring ingezet wordt, hoe dit bijdraagt aan herstel en veiligheid en wat aandachtspunten zijn voor implementatie.

In deze bijdrage vraagt de auteur een aantal kwartiermakers naar hun reflecties op of naar aanleiding van het jongste boek van Doortje Kal, kwartiermaker bij uitstek, waarin een selectie uit haar lezingen uit de afgelopen twintig jaar is gebundeld.

Achtergrond
Onlangs is het boek ‘Buiten het gewone’. Tien lezingen over kwartiermaken van Doortje Kal uitgekomen. De lezingen in het boek zijn een selectie uit ongeveer honderd lezingen en bestrijken een periode van 20 jaar waarin Doortje door uiteenlopende organisaties werd gevraagd om te komen spreken over het belang van kwartiermaken voor de vraagstukken waar deze organisaties zich voor gesteld zien. Dat ggz-organisaties haar vragen ligt voor de hand vanwege haar proefschrift over werken aan ruimte voor mensen met een psychiatrische achtergrond (Kal, 2001). Maar ook een organisatie als de GGD IJsselland vroeg haar om in Zwolle een lezing te houden over de zorg voor kwetsbare mensen. En op een bijeenkomst van de koepelorganisatie van woningcorporaties Aedes sprak zij over ‘krachtig wonen in de wijk’. Ze droeg verder haar steentje bij aan het congres Een schat aan ervaring: ‘zorgen dat ervaringsdeskundigheid via een inclusieplatform leeft bij alle partijen in de stad’.

45 jaar ben ik als de ambulance me naar een psychiatrische inrichting brengt. Ernstig doorgedraaid na een uitputtende sensitivitytraining. Diagnose: psychose. Geen kleintje. De logeerpartij duurt uiteindelijk een klein half jaar. In al mijn gekte laaf ik me zes maanden lang aan de natuur. Een groot en afwisselend park rond de kliniek voelt als een oase. Ik loop er minstens twee keer per dag een uitgebreide ronde. De rust. De ruimte. De natuur waar alles is zoals het is. De natuur die niet oordeelt. Die natuur blijkt een perfect medicijn.

Alsof er vijftien Duracell batterijen in me op hol zijn geslagen. Zo hyper voel ik me. Ik doe een intensieve psychologische training. Confronterend én afmattend door halve nachten doorgaan. De ideale cocktail om door te draaien, zeker als je daar gevoelig voor bent. Adrenaline en gedachten gieren kriskras door mijn hoofd, ik associeer non-stop. Lang verhaal kort: ik word uit de training gehaald en beland in een psychiatrische kliniek.

Participatie en Herstel 3 - 2022 (complete uitgave)

Rehab

Deze bijdrage gaat in op een kleinschalige evaluatie van het StudieSucces-project (onderdeel van de Begeleid Leren-methodiek) uitgevoerd aan de Hanzehogeschool Groningen. De methodiek, de doelgroep en de werking worden geïllustreerd aan de hand van een casus.

Achtergrond
Uit een onlangs verschenen rapport blijkt dat 12% van de studenten in het hoger onderwijs in ernstige mate psychische klachten ervaart, zoals angst en depressieve gevoelens (RIVM et al., 2021). Deze groep loopt een groter risico op voortijdig schoolverlaten dan studenten zonder psychische problemen, met als gevolg slechtere arbeidsmarktperspectieven voor deze jongeren (Bruffaerts et al., 2018; Cook, 2006; Van den Broek et al., 2013; Veldman et al., 2015). De Innovatiewerkplaats (IWP) Begeleid Leren van het lectoraat Rehabilitatie van de Hanzehogeschool Groningen is het StudieSucces-project gestart (2017-2020) om deze groep studenten binnen de Hanzehogeschool Groningen te ondersteunen bij het volhouden van hun opleiding. Het project bood ondersteuning aan studenten die bij reguliere onderwijsprofessionals door ontoereikende deskundigheid en/of onvoldoende tijd niet terecht konden. In dit project werden studenten begeleid door medewerkers van het lectoraat die geschoold zijn in het toepassen van de Begeleid Leren-methodiek (hierna BL-specialisten genoemd). In deze bijdrage leggen we de Begeleid Leren methodiek (BL-methodiek) uit, waarna in het kort de opzet van het StudieSucces-project wordt geschetst. Vervolgens presenteren wij de ervaringen van studenten met de ondersteuning door middel van de BL-methodiek en de ervaringen van BL-specialisten met de uitvoering ervan. Deze zijn uitgevraagd door middel van een kleinschalige evaluatie.

De sterfte door suïcide in Nederland stabiliseert sinds 2017 na jaren van stijging op een niveau van ongeveer 5 mensen per dag. Om de sterfte verder terug te dringen, is er behoefte aan ontwikkeling en evaluatie van interventies ter preventie van suïcide. In dit artikel een verslag van een fenomenologisch onderzoek naar hoe deelname aan de preventieve groepstraining ‘Over leven’ (met inzet van een ervaringsdeskundige) is ervaren en welke betekenis deze ervaring heeft (gehad) met betrekking tot suïcidale gedachten.

Achtergrond
Het sterftecijfer door suïcide in Nederland is de afgelopen drie jaar gestabiliseerd. Van 1917 geslaagde suïcides in 2017 daalde dit cijfer in 2018 naar 1829. In 2020 werden 1825 geslaagde suïcides geregistreerd (CBS, 2021), wat neerkomt op gemiddeld vijf mensen per dag. De ontwikkeling en evaluatie van programma’s om suïcide te voorkomen lijkt van belang bij het terugdringen van dit sterftecijfer (Van Heeringen, Portzky, De Beurs, & Kerkhof, 2019). Suïcidaal gedrag wordt gedefi nieerd als het geheel aan gedachten, voorbereidingshandelingen en pogingen met de intentie zichzelf te doden (Van Hemert et al., 2012). Doorgaans is individuele therapie de aangewezen behandeling, waarbij proactief en outreachend werken essentieel is (Bertolote et al., 2010; Cebrià et al., 2012; Exbrayat et al., 2017; Farré et al., 2016; Hassananian- Moghaddam, Sarjami, Kolahi, & Carter, 2011; Hvid & Wang, 2009; Wei et al., 2012).

Kenniscentrum Phrenos signaleert