Op 1 januari 2020 gaat de nieuwe wet Wvggz (Wet verplichte ggz) samen met de Wet zorg en dwang (Wzd) de oude wet BOPZ (Wet Bijzondere opnemingen psychiatrische ziekenhuizen) vervangen. Deze nieuwe wet beoogt de betrokkene meer centraal te stellen, de kwaliteit van de zorg te verbeteren, dwang zoveel mogelijk te voorkomen en de duur van de dwang te beperken. Geheel in de geest van grotere participatie van burgers in de samenleving. Er was zeker behoefte aan een nieuw kader voor dwang(behandeling), gezien het feit dat het aantal opnames met spoed de afgelopen tien jaar met 34% is toegenomen en het aantal dwangopnames zonder spoed zelfs met 80%. Tijd voor een nieuwe aanpak.
Van 20 tot en met 22 september werd de jaarlijkse Socialrun door 40 teams gelopen na het startschot van staatssecretaris Blokhuis. Een prachtig evenement dat de openheid over psychische aandoeningen en sociale acceptatie van mensen met een psychische kwetsbaarheid stimuleert door het samen organiseren van een gezamenlijke sportieve activiteit. Bij de Socialrun laten deelnemende teams zich sponsoren en brengen zo middelen voor de Stichting Socialrun binnen. De auteur deed voor het eerst mee als loper en deelt haar ervaringen. De editie 2019 kreeg een extra feestelijk tintje voor haar team doordat een teamlid de Paul van der Zwart Penning kreeg.
Een terugblik van Artie van Tuijn bij het voornemen van de RIBW Alliantie en de Federatie Opvang om in 2020 te gaan fuseren tot één nieuwe branchevereniging onder de naam ‘Vereniging Valente’- Branchevereniging voor participatie, begeleiding en opvang. Van Tuijn is sinds 2012 voorzitter van de RIBW Alliantie en al zo’n vijftig jaar werkzaam in de branche. Hij reflecteert op zijn motivatie om het vak in te gaan, het ontstaan van RIBW’s en de lessen die hij leerde van psychiater Douglas Bennett. Hij kijkt ook vooruit naar de rol van de nieuwe organisatie.
Het SPRINT-project naar sociale contacten in het beschermd/ begeleid wonen
Sociale netwerken en relaties zijn voor mensen met een ernstige psychische aandoening belangrijke factoren voor herstel en tegelijk een terrein waarop zij vaak onvervulde zorg- en begeleidingsbehoeften hebben. Nu door de ambulantisering eenzaamheidsbestrijding en netwerkversterking alleen maar belangrijker worden, geven professionals aan hierbij handvatten nodig te hebben. Het SPRINT-project is een kwalitatief onderzoek dat nagaat hoe instellingen voor beschermd/begeleid wonen de ondersteuning op het gebied van sociale contacten beter kunnen laten aansluiten bij de wensen en behoeften van cliënten. In deze bijdrage wordt de opzet en de uitvoering van het project beschreven. Bijzonder is de nadruk op de inzet van ervaringskundigheid in opzet en uitvoering.
Participatie en Herstel 4 - 2019 (complete uitgave)
De laatste jaren komen binnen het sociaal domein sociale wijkteams en zelfregiecentra op. Wat de hier werkzame sociaal werkers en ervaringsdeskundigen gemeenschappelijk hebben is hun doel om de participatie, zelfregie en empowerment van mensen met een (psychische) kwetsbaarheid te ondersteunen, waarbij zij zich richten op individuen en hun sociale omgeving. Door bundeling van krachten, ervaringen, netwerken en kennis kunnen ervaringsdeskundigen en sociaal werkers elkaar verder versterken en hun doeltreffendheid en bereikbaarheid vergroten. In deze bijdrage beschrijven de auteurs de ervaringen met samenwerking, opgedaan in een pilotproject.
Vanuit de ART-benadering hebben de auteurs bij ggz-instelling Lentis een interventie ontwikkeld die zich meer dan de gebruikelijke rehabilitatiebenaderingen (IRB, SRH of de WRAP) richt op herstel van identiteit en die minder een beroep doet op de cognitieve en verbale vaardigheden van mensen met een ernstige psychische beperking. Er was behoefte aan een eenvoudig te begrijpen interventie gericht op persoonlijk herstel die zoveel mogelijk gebruikmaakt van nonverbale manieren van communicatie. Daaruit is eind 2017 het project ‘Dit Ben Ik’ ontstaan. In dit artikel krijgt u inzicht in het ontwikkelproces, de verworven inzichten en het resultaat van een unieke co-creatie.
Psychische ontwrichting gaat vaak samen met allerlei overrompelende, mistige en ingewikkelde tegenstrijdigheden waarbij ook de naasten betrokken zijn. Dat vraagt allereerst om ruimte om zicht te krijgen op wat er allemaal speelt (Van Weeghel e.a., 2019). Een ruimte waarin iedere stem gehoord wordt. In die uitwisseling kunnen nieuwe inzichten en wensen opkomen. Dit maakt de eventuele keuze voor interventies en behandeling meer passend. In de Werkplaats Herstelondersteuning worden zulke nieuwe inzichten gezamenlijk onderzocht. Zo ook de Peer-supported Open Dialogue (POD).