De tegenstelling tussen een non-directieve en directieve werkwijze in de GGZ

Omschrijving

In een eerder artikel in Waardenwerk (Wijkstra, 2018) heb ik de neoliberale en wetenschappelijke context beschreven waarin de GGZ een sterke neiging heeft ontwikkeld om de complexiteit van de psychiatrische werkelijkheid (van patiënt en behandelaar) te reduceren tot het medische model. Mijn conclusie was dat in de dagelijkse psychiatrische praktijk de psyche is verdwenen en het brein nog steeds niet aanwezig is. Mijn pleidooi was dat we een interactioneel model nodig hebben waarbinnen het medische model een plaats kan hebben. Daarmee creëren we meer ruimte voor het contact, als kernwaarde in de GGZ, en voor omgaan met complexiteit in de relatie hulpverlener patiënt