De laatste tien jaar is er steeds meer aandacht voor het gelijktijdig voorkomen van verslavingsproblemen en psychische stoornissen. Het gaat daarbij niet simpelweg om twee naast elkaar bestaande aandoeningen die afzonderlijk behandeld kunnen worden, maar juist om een complexe verwevenheid tussen de verslaving en de psychische stoornissen. Daardoor is diagnostiek en behandeling bij ‘dubbele problematiek’20 uitermate complex en moeilijk. Complicerende factor is dat in Nederland de verslavingszorg en de geestelijke gezondheidszorg veelal nog als gescheiden sectoren optreden, ondanks alle recente fusies. In beide sectoren ontbreekt dikwijls de deskundigheid om de verweven problematiek goed te kunnen diagnosticeren en vervolgens te behandelen (Resultaten Scoren, 2003), dit dikwijls tot frustratie van cliënten en hulpverleners. Dikwijls worden voorwaarden gesteld aan de motivatie voor behandeling of aan het gebruik (abstinentie als voorwaarde) terwijl cliënten hieraan niet kunnen voldoen (Kroon, 2006). Cliënten krijgen in de ggz dikwijls de boodschap dat zij eerst hun verslavingsproblemen moeten aanpakken, terwijl zij in de verslavingszorg te horen krijgen dat hun psychische problemen dermate overheersen dat er geen adequate behandeling geboden kan worden. Aldus worden zij van het kastje naar de muur gestuurd en is het risico op uitval zeer groot. Cliënten voelen zich onbegrepen: zij kloppen met hun problemen aan maar worden doorverwezen of afgewezen (Kroon, 2006). Hulpverleners op hun beurt hebben het gevoel tekort te schieten en zien de drop-out onder hun cliënten met lede ogen aan.
Nieuwsbrief GGZ Digitaal
Schrijf u in voor de nieuwsbrief van GGZ Digitaal en blijf op de hoogte!