Samenleven in verscheidenheid - Beleid voor de migratiesamenleving

Omschrijving

De overheid dient een actiever beleid te voeren om alle nieuwe migranten wegwijs te maken en op te nemen in onze samenleving. Dit actieve beleid is nodig, omdat de migratie naar ons land een structureel karakter heeft. Nederland is uitgegroeid tot een dynamische migratiesamenleving die een grote aantrekkingskracht heeft op migranten uit alle delen van de wereld. Vanaf 
2010 ontving ons land jaarlijks meer dan 150.000 migranten en vanaf 2015 meer dan 200.000. Hierdoor neemt de verscheidenheid naar herkomst in ons land toe. Daarnaast heeft Nederland te maken met veel meer ‘vlottendheid’: zeer veel migranten zijn tegenwoordig passanten en vertrekken na verloop van tijd weer uit ons land. De verwachting is dat deze patronen zich voortzetten wanneer de covid-19-pandemie voorbij is.

Het huidige beleid houdt te weinig rekening met deze nieuwe realiteit. Het is nog te veel geworteld in de wereld van gisteren, toen nieuwkomers vooral kwamen uit de klassieke immigratielanden: Turkije, Marokko, Suriname en de Antillen. Dat is verleden tijd. De tegenwoordige migranten komen uit een breed palet van zeer verschillende landen, waaronder de voormalige Oostbloklanden, Syrië, India en China. Demografisch onderzoek laat zien dat het aantal inwoners van Nederland dat met een grote verscheidenheid te maken heeft, in vrijwel alle bevolkingsscenario’s toeneemt en dat deze toename grote implicaties heeft voor allerlei beleidsvelden, zoals het onderwijs en de arbeidsmarkt.

De grote verscheidenheid naar herkomst en de kortere verblijfsduur van immigranten maken het samenleven ingewikkelder, vooral in buurten, scholen en verenigingen. Er is ook een risico van versplintering, van het uit elkaar vallen van de samenleving in tal van kleinere groepen die houvast zoeken in hun eigen identiteit en met de ruggen naar elkaar komen te staan. Ook hebben sommige 
migrantengroepen, of hun kinderen, moeite om een baan te bemachtigen of te behouden.

Vier sets van aanbevelingen
Bij het uitwerken van de drie uitgangspunten staan in dit rapport vier kwesties centraal:
1. Verbeter de ontvangst en inburgering van alle migranten.
2. Stimuleer de sociale samenhang, vooral op lokaal niveau.
3. Zet in op arbeidsdeelname van migranten en hun kinderen.
4. Maak het migratiebeleid meer dienstbaar aan sociale samenhang en arbeidsdeelname.

WRR-Rapport 103