Wat is er toch met onze kinderen aan de hand? Vrijwel dagelijks kunnen we in de krant lezen hoe de jeugdzorg verzuipt in een almaar toenemende vraag en dat het aantal kinderen met leer- en gedragsproblemen de pan uit rijst. ADHD spant daarbij de kroon.
Deze stoornis is de laatste vijftien jaar uitgegroeid tot een ware volksziekte. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er onder deskundigen, in de massamedia en aan de borreltafel veel discussie is over dit fenomeen. Meestal wordt daarbij over het hoofd gezien dat de bezorgdheid over ‘drukke’ kinderen allerminst nieuw is. In de afgelopen honderd jaar hebben ‘voorlopers’ van ADHD als zenuwachtigheid, ongedurigheid en MBD de gemoederen flink beziggehouden. Dit verleden is op zichzelf al boeiend, maar werpt bovendien een interessant licht op de huidige ADHD-‘epidemie’.
In Van zenuwachtig tot hyperactief koppelt historicus Timo Bolt daarom een beschrijving van de fascinerende (voor)geschiedenis van ADHD aan een historische duiding van de actuele situatie. Daarbij gaat hij in op vragen als: Bestaat ADHD eigenlijk wel of is het een modeverschijnsel? Zijn de kinderen drukker geworden als gevolg van de hectiek en prikkelrijkdom van de moderne maatschappij? Of kunnen ouders en leerkrachten tegenwoordig niet meer opvoeden? En deugt ons onderwijssysteem wel? Zijn we te snel geneigd ‘lastige’ kinderen op te zadelen met een medisch etiket en hen in toom te houden met pillen? Heeft de farmaceutische industrie te veel macht? Of plukken we eenvoudigweg de zegenrijke vruchten van de vooruitgang van de medische wetenschap?