In dit artikel wordt aller eerst uiteengezet wat ik onder cliëntparticipatie en bemoeizorg versta. Vervolgens bespreek ik enkele casus die zijn ontleend aan het Dubbele Diagnose project Groningen.
In dit project werken zeven Groningse instellingen samen om de hulpverlening aan cliënten met zowel psychiatrische als verslavingsproblemen te verbeteren (zie Lohuis en Bosma, 1998).
Voor de komst van het project werd deze cliëntgroep vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Dit droeg ertoe bij dat zij geen of een inadequaat beroep deden op de hulpverlening.
Door een actieve benadering van de cliënten, bemoeizorg waar nodig, aandacht voor afstemming en coördinatie, wordt getracht de hulpverlening beter af te stemmen op de wensen en behoeften van dubbele diagnose cliënten.