Als kind al viel het me op hoezeer mensen van elkaar verschillen. In hun manier van denken, hun doen en laten, hun gevoelens. En als kind, en later als puber en adolescent vond ik het al leuk om na te denken over de achtergronden en de oorsprong van die verschillen. Wat zijn de belangrijkste drijfveren achter menselijk gedrag? Waarom doen mensen zoals ze doen, en blijven ze daarin soms volharden, zelfs als dat henzelf of anderen alleen maar ongelukkig maakt? Waarom schamen sommige mensen zich voor hun uiterlijk, terwijl anderen, die objectief gezien niet mooier zijn, daar absoluut geen last van hebben? Waarom worden sommige mensen veel sneller boos, bang, of verdrietig dan andere? Hoe komt het dat mensen zelf soms maar zo beperkt zicht hebben op wat voor een buitenstaander allang duidelijk is? Maar ook: hoe slagen mensen erin om tegenstand te overwinnen, en ook in moeilijke omstandigheden hun eigen weg te vinden? Wat maakt dat mensen elkaar aardig vinden, en bereid zijn iets (soms zelfs verbazingwekkend veel) voor anderen te doen?