Het leerpotentieel van kinderen

Omschrijving

‘No one, least of all retarded persons, is working up to his or her potential.’

Toen ik in 1986 het boek The raising of intelligence van Herman Spitz las, waaruit bovenstaand citaat afkomstig is, ging een wereld voor mij open. Spitz toont dat resultaten van het indertijd frequent geroemde onderzoek naar de verbetering van cognitieve vaardigheden van vooral kinderen uit kansarme gezinnen lang niet zo indrukwekkend waren als gedacht. Als er al sprake was van vooruitgang na training, dan bleek dit effect van korte duur maar vaker nog het gevolg te zijn van ondeugdelijke onderzoeksopzetten, zwakke keuzes van onderzoeksgroepen en instrumentaria. Met de raising of intelligence bleek het, aldus Spitz, redelijk mee- of tegen te vallen, afhankelijk van het perspectief dat je als onderzoeker hebt. Toch bleek hij zeer positief als het gaat om het verschil tussen actueel, alledaags intellectueel functioneren en intelligentiepotentieel. Zijn enthousiasme heeft aanstekelijk gewerkt: het zichtbaar en op gestandaardiseerde wijze meetbaar maken van leerpotentieel bij kinderen is speerpunt geworden van mijn onderzoek en is dat sindsdien altijd gebleven (adaptatie oratietekst Resing, 2006).