Jonge honden en emeriti

Omschrijving

Onlangs was ik, bij toeval, aanwezig bij een demonstratie van de resultaten van een hondengehoorzaamheidstraining. Voor een brede sortering honden was een parcours uitgezet met allerhande behendigheidsproeven. De dieren moesten naar aanwijzing van hun trainer over horden springen, door buizen lopen et cetera. Tot groot vermaak van het publiek liet regelmatig een hond zijn baas verbouwereerd achter door ineens het struikgewas in te rennen, uitgebreid te gaan lopen snuffelen in het gras, of met een klaarblijkelijke aanval van hoogtevrees niet meer van een klimobject af te willen komen. Voor de bijdragen aan dit boek was ook een duidelijk parcours uitgezet, waarbij een vooruitblik en een terugblik op de Nederlandse ontwikkelingspsychologie werd gevraagd. De titel liet er daarnaast geen twijfel over bestaan dat er twee categorieën hoogleraren zijn benaderd: de jonge honden en de emeriti. Een emeritus ben ik (nog) zeker niet, dus het alternatief is een, min of meer jonge, hond. Graag neem ik dan ook de vrijheid om het voorgestelde lange parcours enigszins terzijde te laten liggen, en me korter te richten op de redenen waarom ik nog niet zo lang geleden in de ontwikkelingspsychologie terecht ben gekomen.