Meewerken aan de internationale ontwikkelingspsychologie

Omschrijving

Op de lagere school van het dorp waar ik opgroeide – Oosterhoogebrug aan de rand van de stad Groningen, thans door die stad opgeslokt – viel ik om twee redenen op: ten eerste van- wege mijn onmogelijke gedrag (bijna altijd kreeg ik een laag rapportcijfer voor ‘gedrag’) en ten tweede vanwege mijn bereidheid en toenemend vermogen om dingen uit te leggen. Zo herinner ik mij uit 95 mijn schoolmeester (meester Zeef) die tegelijk klas drie en vier in één lokaal les moest geven. Hij had zijn logistieke problemen als volgt opgelost: als hij les gaf aan de vierde klas dan liet hij klas drie bij voorkeur zelfstandig rekenen (de door hem gebruikte methode heette ook zo: Zelfstandig Rekenen van Wolters-Noordhoff uit Gro- ningen-Batavia). Hij zette mij dan op de voorste bank, die omgekeerd stond, en zei tegen de derdeklassers: als je een som niet begrijpt dan ga je maar naar Willem. Ik ontdekte op die manier op achtjarige leeftijd Vygotsky in de praktijk, vanwege de zone van de naaste ont- wikkeling kon ik eigenlijk mijn klasgenoten beter helpen dan de schoolmeester. Ook ont- dekte ik dat uitleggen je eigen inzicht verdiept. Ik besloot toen onderwijzer te worden. Ik kwam uit een boerenmilieu zonder geschoolde intellectuelen. Het kostte nog wat moeite van de hoofdonderwijzer om vooral mijn vader ervan te overtuigen dat ik geen boer moest worden, maar dat ik beter naar de kweekschool kon. Aldus geschiedde. Echter, in de eerste twee van de vijf kweekschooljaren was ik bepaald niet gemotiveerd om te studeren, ik deed eigenlijk voornamelijk niets en spijbelde veel. Dat laatste om twee redenen: in de weeken- den speelde ik samen met een vriend jazzmuziek en de daarmee gepaard gaande levensstijl was van dien aard dat we op maandag nog niet aanspreekbaar waren. Verder had ik een tamelijk serieuze baan als broodventer, aanvankelijk alleen op zaterdag, maar later ook op woensdag. Van het verdiende geld kocht ik onder meer een goede altsaxofoon om bebop in Charlie Parker-stijl te kunnen spelen (wat helaas nooit goed genoeg gelukt is).