‘Mind you, breng cliënten in de positie om het zelf te doen’

Omschrijving

De auteur interviewde in haar boek Herstel in beweging kopstukken uit de cliëntenbeweging in de 21e eeuw (Hunsche, 2022). Eén van hen is Edo Paardekooper Overman, overleden in 2022. Hij was zelf dakloos geweest en betrok daklozen als ervaringsdeskundigen bij beleidsbeïnvloeding en armoedebestrijding. Hij kreeg in 2018 erkenning voor zijn inzet en werk doordat het College voor de Rechten van de mens hem de eerste MensenrechtenMens titel verleende. Hij werkte ook veel samen met Reinier Schippers, die op 24 november jl. overleed en over wie elders in het blad een in memoriam geschreven door Jenny de Jeu te lezen is. In dit kader herplaatsen we het interview van Petra Hunsche, om naast Reinier ook deze bijzondere ervaringsdeskundige te eren vanwege de grote inzet voor gelijkwaardige behandeling van mensen in kwetsbare posities.

Een schets van de daklozenzorg
Voor een portret van het Groot Walenburgs Vuilharmonisch Orkest, een beroemd daklozenorkest in Amsterdam en wijde omstreken, liep ik in het najaar van 1995 de smalle Nieuwmarktbuurt in. Het was mijn eerste kennismaking met de dak- en thuislozenopvang. Ik aarzelde even op de vuilstenen trap van het oude ‘internaat voor dakloze mannen’ van de toenmalige stichting Huis voor Onbehuisden (HVO). In de buurt zag je de bewoners vaak lopen. Sommigen onder invloed van alcohol, of wanen, onverwacht schreeuwend. Woeste fi guren die tegenwoordig als ‘verward’ bestempeld zouden worden. ‘De meeste van onze gasten lopen bij de Riagg (ambulante ggz) vertelde stafl id Theo Meijer in zijn kantoortje, wijzend op potten en dozen vol pillen. ‘Maar ze krijgen hier slechts een fractie van de medicijnen die ze in een psychiatrische inrichting moeten gebruiken. Ze hebben vaak nog wanen, maar zo is het aanvaardbaar en houden ze ook nog iets van hun eigen leven.’