Over dromen, wensen en verwachtingen

Omschrijving

In Participatie en Herstel bieden we geregeld ruimte aan het persoonlijke verhaal, het narratief. Dit omdat de beleving uit eerste hand unieke inzichten geeft en bijdraagt aan de inleving van derden. Oog houden voor de beleving van mensen met psychische problemen en hun naasten houdt de zorg mensgericht en komt de kwaliteit van zorg ten goede. Dit persoonlijke verhaal van de hand van een moeder van een jongen met autisme geeft een mooie, oprechte inkijk in het leven van haar gezin, en in de kracht die ervoor nodig is om samen overeind te blijven. 

Als ouders heb je dromen, wensen, verwachtingen voor je kroost en terwijl de meisjes goed op stoom hun koers varen hebben we de afgelopen jaren voor Thijs het een en ander moeten bijstellen. Voor hem geen glansrijke carrière, geen gezin, geen verre reizen, geen eigen huis, geen rijbewijs… Voor hem een leven lang als achtjarig jochie in het lichaam van een grote vent. ‘Ach… zo lang hij maar gelukkig is’, zul je denken en zo is het natuurlijk ook. Sterker nog, dat is al jaren waar ons hele gezin om draait: dat Thijs ontspannen de dag door komt, want daar zijn we allemaal bij gebaat.

Structuur, kracht en doorzettingsvermogen
Vrijwel alles is bij ons thuis gestructureerd, vanaf het moment dat hij wakker wordt tot aan dat hij weer naar bed gaat. Alles is onderworpen aan vaste regels en tijd. We doen het met liefde. Daar ontbreekt het ook niet aan. Dankzij ijzersterke liefde zijn we zover gekomen. Maar met liefde alleen red je het niet. Er is kracht en doorzettingsvermogen nodig om een kind groot te brengen met autisme, geestelijke beperking, laag IQ en EQ, met altijd een epileptische aanval op de loer. Je moet sterk in je schoenen staan en bereid zijn je grenzen te laten vervagen omwille van het geluk van je kind, want jíj bent zijn leidraad, zijn houvast in deze wereld waarin iedereen maar moet uitblinken en waarin zoveel van een mens wordt verwacht.