Rehabilitatie is dertig jaar na introductie in de praktijk van de Nederlandse ggz breed geaccepteerd. Die acceptatie is echter niet gebaseerd op gedegen inzicht en kennis van vereiste competenties, vermoedelijk oorzaak voor de moeizame implementatie van rehabilitatie. Deze bijdrage schetst aan de hand van ‘lessen uit de implementatiekunde’ een theoretisch uitgangspunt voor een goede, op de praktijk gerichte en geënte implementatie van rehabilitatie en herstel. Instellingen schieten in de fase van verandering te snel door in het organiseren van scholing en investeren te weinig in gedegen analyse van de bestaande praktijk, of in een planmatige aanpak om van ‘ist’ naar ‘soll’ te komen. Het ontbreekt ook nog aan inspanningen om de nieuw ingevoerde rehabilitatiegerichte werkwijzen te behouden door borging en verankering in de praktijk. De auteur bepleit het vasthouden aan goede theorie om een betere implementatie in de praktijk te bevorderen.
Nieuwsbrief GGZ Digitaal
Schrijf u in voor de nieuwsbrief van GGZ Digitaal en blijf op de hoogte!