Redactioneel

Omschrijving

In dit nummer treft u om te beginnen berichten van de redactie over de koers van het tijdschrift in de komende jaren en over een herordening van de redactie. Het tijdschrift wil hiermee inspelen op de grote veranderingen in het zorgstelsel. Het is interessant om te zien hoe verschillend die veranderingen worden opgepakt, individueel en collectief. Anniek Wester, Charlotte de Heer-Wunderink en NynkeBoonstra beschrijven hoe het sluiten van een beschermende woonvorm bij een cliënt een ontwikkelingsproces in gang zette dat individueel kon worden ondersteund. Simona Karbouniaris, Jean Pierre Wilken en anderen laten zien dat herstel in Londense ‘recovery colleges’ vorm krijgt door participeren en leren. De individuele aanpak is hier in belangrijke mate vervangen door het creëren van een sociaal verband, een leeromgeving. Herstel is in zo’n setting meer een gezamenlijke dan een individuele onderneming.
Veel ‘recovery college’-elementen zijn ook terug te vinden in ‘De Brouwerij’ van Mo-leMann Tielens waarover Petra Jorissen bericht. Zou dit ook als een ‘recovery college’ gezien kunnen worden? Behalve allerlei op participeren en leren gerichte activiteiten vindt er ook behandeling plaats, inclusief diagnostiek, behandelplan en financiering. Het onderscheid tussen sociale participatie en behandeling verdwijnt niet helemaal. ‘De Brouwerij’ en de ‘recovery colleges’ zijn, net zoals het verdwijnende ‘Brückenschlag’ waarover Michi Almer schrijft, niches waarin mensen met psychiatrische problemen zich op hun gemak kunnen voelen. In het nieuwe zorgstelsel gaat het om participatie. Zijn deze initiatieven misschien óók pogingen om via nieuwe niches aan al te veel verplichte maatschappelijke participatie te ontkomen?
De huidige veranderingen in de zorg zijn gebaseerd op anders kijken naar cliënten en hun beperkingen. In dit nummer zijn andere manieren van kijken terug te vinden in het Soteriamodel van Ciompi, in de ervaringsdeskundige vragen die Tins Pelster en Anne-Marie van Bergen formuleren over de psychiatrische diagnostiek en, als klap op de vuurpijl, in het verslag van het congres ‘Anders denken over psychische aandoeningen’ van Margit van der Meulen. Maar liefst vier leden van het kabinet waren - naast GGZ-professionals en ervaringsdeskundigen - op dit congres aanwezig en de premier zelf hield een inleiding waarin met name het meer kijken naar de mogelijkheden van mensen werd benadrukt. De politiek wil echt dat er anders naar mensen met psychische problematiek gekeken wordt. Herstel en rehabilitatie zijn in het WMO-tijdperk ineens politiek correct. Ook dat schept nieuwe kansen.