De GGz lijkt dikwijls meer op een decentraal bestuurd eilandenrijk dan op een ordelijk stelsel van samenwerkende hulpdiensten. Werken met de Individuele Rehabilitatie-benadering (IRB), ofwel het centraal stellen van het herstelproces van cliënten, vraagt echter om samenwerking over de instellingsgrenzen heen. In artikel bespreken wij vijf jaar ervaring met de invoering van de IRB op regionaal niveau. We beschrijven onze pogingen om tot regionale afstemming te komen en de problemen waar we tegenaan lopen. Eerst noemen we een aantal manieren waarop de IRB organisatorisch vorm kan krijgen. Die illustreren we vervolgens aan de hand van voorbeelden uit de regio Midden-Westelijk Utrecht. Voorts bespreken we knelpunten waar we mee worstelen en komen we tot enkele aanbevelingen.