Het ondanks de gunstige conjunctuur van de afgelopen jaren blijvend slechte arbeidsmarktperspectief van kwetsbare cliënten in de bijstand heeft een (nog experimenteel) beleidsmatig antwoord gevonden in sociale activering. Dit is het streven deze cliënten actief te doen zijn in onbetaalde activiteiten (met behoud van bijstand) en zo een proces van doorbreking van sociaal isolement, een proces van ontplooiing en voor een deel van hen ‘herstel’ te bevorderen. De ervaringen in Rotterdam, in de daar Onbenutte Kwaliteiten genoemde lokale uitwerking van dit beleid, stemmen positief en laten inderdaad sociale ontwikkeling en herstel, vooral ook van het zelfrespect, zien.