Voor wie zichzelf verliest, blijft er niet veel over

Omschrijving

Het soort ervaringen dat verbonden is met de term 'psychose' staat in nauw verband met wat we 'existentiële vraagstukken' zouden kunnen noemen, vraagstukken die gewoonlijk tot het domein van de filosofie behoren. Arnhild Lauveng onderneemt een waardevolle poging om haar persoonlijke ervaringen te verwoorden; ze tast daarmee de grens af van wat taal kan uitdrukken. Dat ze dat doet in een andere dan haar moedertaal - ze is Noorse en schreef haar verslag in het Engels - maakt die poging des te opmerkelijker.
Haar relaas laat zien dat haar veranderende zelfbesef en wijze van in de wereld zijn de kern vormden van de psychose die het uitvoeren van alledaagse bezigheden tot een worsteling maakte. Lauveng wijst erop dat haar ervaringen, hoe ongewoon ook, heel begrijpelijk zijn in het licht van haar levensgeschiedenis (met name het verlies van haar vader en de manier waarop ze door leeftijdgenoten op school werd bejegend).
Bepaalde aspecten van een psychose worden gemakkelijk over het hoofd gezien als er geen of onvoldoende aandacht wordt geschonken aan de subjectieve beleving en betekenis ervan. Juist de 'vreemde' ervaring (zoals het horen van stemmen), zo geeft Lauveng aan, biedt kansen deze uit te werken in een persoonlijk, betekenisvol verhaal dat ook door anderen naar waarde wordt geschat.